Mochten U soms dingen gebeuren waarop Gij niet gerekend hadt, versterk dan in U de droefheid naar God4 en de stem: “Abba Vader”.5

Het was een herfstdag en ik stond op de stoep van de school van den Heer Provily6 het rijtuig waarin Pa en Moe naar huis reden na te kijken.

Dat geele karretje zag men in de verte op den langen weg, nat na den regen, met dunne boomen aan weerskanten, die door de weilanden heenloopt. De grijze lucht boven alles, spiegelde in de plassen. En een dag of 14 later stond ik op een avond in een hoek van de speelplaats toen men mij kwam zeggen dat er iemand was die naar mij vroeg en ik wist wie het was en een oogenblik later viel ik mijn Vader om den hals. Wat ik voelde, zou het niet geweest zijn “Omdat gij kinderen zijt heeft God den geest Zijns zoons in uwe harten uitgezonden, die in ons roept ‘Abba Vader’”.7 Het was een oogenblik waarop wij beiden voelden dat wij een Vader in de hemelen hebben; want ook mijn Vader zag naar boven en in zijn hart was eene grootere stemme dan de mijne die riep: “Abba Vader”.

En dan jongen, ik zei het reeds vroeger, daar is het sterk verlangen naar de dagen waarin Hij de ongeregtigheden der jeugd12 niet meer gedenken zal. Wie heeft lust in grijze haren?

Zoover het Oosten is van het Westen, zoo ver doe Ik uwe overtredingen van u.13 Al waren Uwe zonden als scharlaken, Ik zal ze wit maken als sneeuw.14

Zoo wie niet haat zijn eigen leven die kan Christus’ discipel niet zijn.15 Dit stuurde Pa mij eens,

Wie ziet dat dan wanneer het eerste leven, het leven van de jeugd en jongelingsjaren, dat leven van wereldvreugde en ijdelheid, tegen wil en dank, verdort, en het zal verdorren even als de bloesem van de boomen afvalt, er een ander leven krachtig opschiet, het leven van de liefde tot Christus die dringt18 en der droefheid naar God die onberouwelijk is.19 hoe wij dan in onze diepe afhankelijkheid van God, en in het duidelijk en levendig gevoel daarvan meer genade vinden in Zijne oogen,20 die te rein zijn dan dat zij het kwade zien zouden,21 en Hij ons dan, in onze zwakheid veiliger kan en wil toevertrouwen, Zijn heiligen Geest die levend maakt22 en dringt tot goede werken.─23 Wie heeft er lust in het verdere leven? Wie heeft lust in grijze haren, wie heeft lust in droevig maar altijd blijde,24 getuchtigd maar niet gedood tot “stervende maar zie wij leven”25 toe. Wie heeft lust in vallen: en weer opstaan met langmoedigheid en zachtmoedigheid.─26 Wie heeft lust in het groen van de mastboomen en ceder en klimop en hulst en mos in den winter.─ Dor hout geeft meer warmte, helder vuur en licht, als het aangestoken wordt, dan het groene.─ Daar is in de Liefde geene vrees maar de volmaakte liefde sluit de vrees buiten.─27

En tracht de armen te behagen35 en genade in hunne oogen te vinden.─36

“Versterk Uw hart”.37 “Omdat Gij kinderen zijt, heeft God den geest Zijns Zoons in onze harten uitgezonden die in ons roept ‘Abba Vader’”.38

Zoo wie niet heeft liefgehad heeft God niet gekend want God is Liefde.39 En dit is het eeuwige leven, God te kennen en Christus dien Hij gezonden heeft.40 Daar is in de liefde geene vrees.─41

In het huis mijns Vaders zijn vele woningen, anderszins zou ik het u niet gezegd hebben.42

En nogtans ben ik niet alleen maar de Vader is met mij.43 Het is beter op den Heer te betrouwen dan op de menschen.44 Het is beter te vallen in de handen des Heeren dan in de handen der menschen.─45

Laat Christus zijn het middelpunt van uw verlangen, den Trooster van ’t ontrust gemoed.─46

“Versterk uw hart”47 ook in dezen zin: eet uw brood in eenvoudigheid des harten,48 ik ten minste doe dat, ik kan niet anders, God helpe mij, indien er gevaar is in dat te doen; “Vader in Uwe handen beveel ik mijn hart”,49 eet uw brood maar leef eenvoudig, en rook uw pijp, dat doe ik ook als ik tabak heb en wandel, dat doe ik ook als ik er nu en dan eens uit kan breken. “En wentel Uwen weg op den Heer Hij zal het maken”.50

“Versterk uwe Liefde”. Wat is toch die Liefde waar van Paulus spreekt? wat zijn toch die wonderbare woorden? die ook Gij kent, 1 Cor. XIII.─51 die Liefde is het leven in Christus, die liefde is onze Moeder, al het goede der aarde behoort haar toe, want alles is goed met dankzegging genoten,52 maar zij strekt zich uit veel verder dan tot dat goede der aarde. Haar behoort toe een dronk uit de beek op eene wandeling of uit een fontein in de heete straten van Londen en Parijs, haar behoort ook toe “Ik zal uw bed maken in ziekte”,53 “gelijk een dien zijne Moeder vertroost zal ik u troosten”,54 haar behoort ook toe de trouwe tot in den dood in Christus die ons kracht geeft tot alles.─55 Daar is een vriend die zich vaster klemt dan een broeder.56

“Versterk uwe hoop” want er is veel goeds in het leven, wien Christus liefheeft, voor dien is de wereld wat zij is, en alle dingen worden hem als het ware toegeworpen.57 Wel is het waar dat veel vreugde reeds achter ons ligt en veel waarop wij vroeger ons verheugden in voorbaat en zoo er ook nog misschien veel vreugde vóór ons ligt, wij hebben het reeds gezien “de wereld gaat voorbij en al hare heerlijkheid”.58 En zoo het waar is:

Sorrow is better than joy60 and it is better to go to the house of mourning than to the house of feasts,61 for by the sadness of the countenance the heart is made better.62

Even in mirth the heart is sad.63

Ik voor mij wil trachten naar de Liefde voor Christus en naar het werken voor Hem in mijn leven, al mislukt het en al val ik, zoo zal daar toch altijd nog overblijven het van verre staan64 en eene zucht naar boven uit de ellende van beneden.─ Maar ik wil zoeken het geloof en de Liefde en blijven vragen om Gods geest onder alle omstandigheden.─

Lees eens in de profetien van Jesaja en Jeremia, Jes. 9, 11, 35; Jes. 40, 42, 43, 44, 45:2 en volgende verzen, 49, 53, 55, 58, 61, 63, 65;67 Jer. 3, 17, 30, 31.

Mijn jongen, er zullen dagen komen waarop wij niet meer zullen gelooven omdat wij het hebben hooren zeggen maar waarop wij het zullen weten en gevoelen en liefhebben. Dan zullen wij ontroerd71 worden wanneer wij den naam van God hooren uitspreken even als wij ontroerd worden wanneer wij onzen vader weerzien na lang van huis te zijn geweest.

En broeders en zusters en kinderen van de pastorie zullen wij allen zijn, als van nieuws, en in menigerlei zin.─

Laat ons voortgaan in het leven zoolang onze beenen ons dragen, al wordt ook de voet moede, en de verdrukking groot, en al suist het oor ook van het geruisch der wereld dat het reeds zooveel jaren lang hoorde, en al is het geheele hoofd moe, en den gang zwaar, laat ons voortgaan in het leven omdat onzen Vader en onze Moeder ons zeggen “ga voort en zie niet om” en als wij kunnen weldoen onder het voortgaan,72 laat ons het niet nalaten; maar toch is het meer ons hart dan ons werk dat God begeert. Pa en Moe zeggen “ga voort” en zij hebben ons lief, zei Pa niet, mijn jongen gij weet immers wel dat ik mijn laatste hemd voor u zou geven.─ Laat ons voortgaan zoolang de beenen ons dragen willen (en gij zult het ondervinden dat God den moede kracht geeft en versterkt hem die geene krachten heeft,73 dat God ondersteunt.) want daar is grooter Liefde in het verschiet, daarom hebben wij lust en vertrouwen in dat verdere leven.

Een handdruk in gedachten, het is reeds laat, à Dieu.