Onze Anna is door haar Engelsch examen gekomen & door dat voor de handwerken, gij kunt denken hoe zij & wij allen het heerlijk vinden.─1 Pa & Moe hebben haar voorgesteld om nog tot aanst. April op school te blijven & dan het Fransch te probeeren; maar als zij het liever niet doet hoeft zij niet.─ Ik zou zoo graag willen dat er hier iets voor haar te vinden was; gij weet wij daar wel eens over gesproken hebben.─

Gij weet reeds dat Theo naar den Haag komt, ik vind dat eene goede verandering voor hem, hoewel het hem moeite  1v:2 zal kosten, het mooie gezellige Brussel te verlaten.─

Van je Pa2 heb ik eenigen tijd geleden ook een brief gehad & dien reeds beantwoord, gij zult dus waarschijnlijk reeds gehoord hebben dat het mij hier steeds goed blijft gaan & ook een & ander van mijne nieuwe woning hebben vernomen.─

Wat gij van den winter zegt is quite right, ik denk er ook zoo over; ik voor mij weet haast niet van welk jaargetijde ik het meest houd; ik geloof van allen even veel.─

Het is opmerkelijk dat de oude schilders bijna nooit herfst geschilderd hebben & dat de moderne er zulk eene bizondere voorliefde voor hebben.─

Hierbij een paar kleine photogr. die hoop ik naar je zin zullen zijn. Hier heeft men bijna geen albums zooals die in Holland, maar zoo  1v:3 genaamde “scrapbooks” waarin men de photographiën zet zooals ik ze in dezen brief doe, (daardoor komt het dat wij de photogr. hier onopgeplakt hebben)3 hetgeen voorheeft dat men allerlei formaten op het zelfde blad kan schikken zoo als men wil.─ Ik zou je aanraden je een soort schrijfboek met wit papier aan te schaffen & daar dezen in te zetten, om mede te beginnen.─

“Un Baptême” is naar Anker,4 een Zwitser, die allerlei sujetten geschilderd heeft, allen even fijn gevoeld & intiem.─

“Puritans going to church” is naar Boughton,5 een der beste schilders hier; een Amerikaan, hij houd zeer veel & terecht van Longfellow, ik ken 3 schilderijen van hem, genomen uit “the Courtship of Miles Standish”.─6 Door het zien van die Sch^ijen ben ik er toe gekomen Miles Standish & Evangeline7 nog eens te lezen, hoe het komt weet ik niet, maar ik heb nooit geweten, dat het zoo mooi was als ik het nu vind.─

“Le bon frère” is naar van Muyden, een Zwitsersch schilder,8 “encore plus de modestie que de talent.”─9  1r:4 de H^r Post te s’Hage heeft dit sch^ij.10 Als ge eens bij ons in den winkel komt vraag dan eens om zijn (v. Muyden’s) “Réfectoire”11 te zien.─ Van deze photographie12 bestaan niet meer dan 4 of 5 exemplaren daar het negatief gebroken is.─ Laat het eens bij gelegenheid aan Mr. Tersteeg zien.─13 “La lune de miel” is naar Eugène Feyen,14 een der weinige schilders die het intieme moderne leven schilderen zooals het werkelijk is, & er geen modeplaatjes van maken. Die phot. “Der Wirthin Töchterlein” ken ik en vind ik zeer mooi.─15 Het is goed dat gij Bouguereau mooi vindt.─ Het is niet iedereen gegeven het goede & schoone zoo op te merken & te voelen als gij doet.─ En nu ga ik eindigen, ik sluit hier nog een schilderij van den herfst in door Michelet.16

Ik hoop gij dezen zult kunnen lezen, ik heb maar voortgeschreven zonder er aan te denken dat men moet zorgen dat een brief leesbaar is.─ à Dieu, het beste Ulieden toegewenscht; veel groeten in de Poten17 & als gij verdere vrienden ziet.

Parée de rien, on peut le dire, elle n’en est pas moins élégante.─ Elégante pour son mari & simple au profit des pauvres.─ Elle atteint le bout de l’allée, se retourne.─ Nous pouvons la voir. Mais ne l’ai je pas vue déja aux musées d’Amsterdam ou de la Haye? Elle me rappelle une dame de Philippe de Champagne (NB. au Louvre) qui m’était  2v:6 entrée dans le coeur, si candide, si honnête, suffissament intelligente, simple pourtant, sans finesse pour se démêler des ruses du monde. Cette femme m’est restée trente années, me revenant obstinément, m’inquiétant, me faisant dire “Mais comment se nommait-elle? Que lui est-il arrivé? a-t-elle eu un peu de bonheur? Et comment s’est-elle tirée de la vie?” Celle-ci me rappelle encore un autre portrait, un van Dyck, une pauvre dame, fort blanche, maladive. Le pâle satin de sa peau d’incomparable finesse, orne un corps souffrant, qui mollit.─ Dans ses beaux yeux flotte une grande mélancolie, celle de l’âge ─ des chagrins de coeur ─ du climat aussi peut-être. C’est le regard vague, lointain, d’une personne qui a eu habituellement sous les yeux le vaste Océan du Nord, la grande mer grise, déserte, sauf le vol du goëland.─