Back to site

018 To Caroline van Stockum-Haanebeek. London, Monday, 9 February 1874.

metadata
No. 018 (Brieven 1990 018, Complete Letters 13a)
From: Vincent van Gogh
To: Caroline van Stockum-Haanebeek
Date: London, Monday, 9 February 1874

Source status
Original manuscript

Location
Amsterdam, Van Gogh Museum, inv. no. b34 V/1962

Date
Letter headed: ‘Londen 9 Februarij 1874’.

original text
 1r:1
Londen 9 Februarij 1874

Mijn beste Carolien,
’t Is mij behoefte je eens een woordje te schrijven.─
Wat zijn het goede dagen geweest “wenn wir beisammen waren”;1 weet het toch goed dat ik je niet vergeet, maar het schrijven gaat mij zoo goed niet van de hand als ik zou willen.─
Ik heb een rijk leven hier, “niets hebbende & toch alles bezittende”,2 ik begin soms te gelooven dat ik er langzamerhand toe begin te komen een waar cosmopoliet te worden, dat is geen Dutch man, English man of French man maar eenvoudig een man.  1v:2 En tot vaderland de wereld, dat is ’t kleine plekje op de wereld waar we neergezet worden.─ Maar toch zijn we er nog niet, maar ik jaag er naar of ik ’t ook grijpen mocht.─3
En tot ideaal dat wat Mauve noemt “dat is het”.─
Old girl à Dieu.

Yours truly
Vincent

Een handdruk voor jou & Willem,4 als van ouds, dat je vingers er zeer van doen.

translation
 1r:1
London, 9 February 1874

My dear Caroline,
I feel the need to write a few words to you.
What happy days those were ‘when we were together’.1 You must know that I haven’t forgotten you, but writing doesn’t come to me as easily as I’d like.
I have a rich life here, ‘having nothing, yet possessing all things’.2 Sometimes I start to believe that I’m gradually beginning to turn into a true cosmopolitan, meaning not a Dutchman, Englishman or Frenchman, but simply a man.  1v:2 With the world as my mother country, meaning that tiny spot in the world where we’re set down. But we aren’t there yet, but I follow after, if that I may apprehend.3
And as our ideal that which Mauve calls ‘that’s it’.
Old girl, adieu.

Yours truly,
Vincent

A handshake for you and Willem,4 like old times, so that it hurts your fingers.
notes
1. Borrowed, consciously or otherwise, from ‘Der Spinnerin Nachtlied’ (The spinner’s lullaby) by Clemens Brentano, which contains the line ‘Da wir zusammen waren’ (For we were together), as well as the variations ‘Als wir zusammen waren’ (When we were together) and ‘Wie wir zusammen waren’ (How we were together). See Clemens Brentano, Werke. Ed. Wolfgang Frühwald et al. 2nd ed. Munich 1978, vol. 1, pp. 131 (quotation), 1058-1059. The poem, first published in 1818, was included in all kinds of collections and anthologies and even set to music.
2. 2 Cor. 6:10.
3. Phil. 3:12.
4. Willem van Stockum, Caroline’s husband.